-
1 obrusz|yć
pf — obrusz|ać impf Ⅰ vt 1. (spowodować obsunięcie) to dislodge [kamienie, piasek, ziemię]- nieostrożny narciarz obruszył śnieg, powodując lawinę a careless skier dislodged the snow, causing an avalanche2. (obluzować) to dislodge [kamienie]; to loosen [gwóźdź, pal, śrubę] 3. (oburzyć) to put [sb] out- bardzo go obruszyło, że nie został zaproszony na przyjęcie he was put out by the fact that he hadn’t been invited to the partyⅡ obruszyć się — obruszać się 1. (obluzować się) to come a. work loose- w murze obruszyły się cegły some bricks in the wall had come loose2. (oburzyć się) to be(come) indignant (na coś about a. over sth); to bridle (na coś at sth)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrusz|yć
См. также в других словарях:
obruszyć — dk VIb, obruszyćszę, obruszyćszysz, obruszyćrusz, obruszyćszył, obruszyćszony obruszać ndk I, obruszyćam, obruszyćasz, obruszyćają, obruszyćaj, obruszyćał, obruszyćany 1. «spowodować obsunięcie się czegoś sypkiego, obwalenie się czegoś» Obruszyć… … Słownik języka polskiego
